کرسی شعر
دوستانی دارم بهتر از آب روان. نرم‌تر از صبح پرند. تن تو مثل سپیدار بلند. به سراغت اگر می‌آیم، نرم و آهسته می‌آیم. که مبادا در این خانه به روی همه کس بسته شود. در بلندی شاید، کفتری می‌خورد آب. شاید این جمعه بیآید، شاید. و خدایی که در این نزدیکی است.
برچسب‌ها: میثم الله‌داد
ارسال توسط میثم الله‌داد @ ۱۲:۳۶
8 نظر:
به اين طبع شاعريت افتخار مي‌كنم ميثـــم
:))
توی بلاگ پنگول نوشتهبودی
قشنگ بود میثم جان
آره فرناز. نخواستم به فراموشی سپرده بشه. خواستم یه جایی ثبتش کنم. خیلی آخه روش کار کردم.
:)))
میثم شعرهات من رو یاد کارهای استاد می ندازه ... سبکت یه جور مینی مالیده ی لهیده ی هنریه
چقدر آشنا هست این شعر برا من ...
تو مي توني ميثم
مطمئنم!
برادر اله داد شما اين اشعار زيبا را خوب ميكس فرموديد !!!!ه
کامنت ما رو دزدیدن
دارن باهاش پز می دن
ارسال یک نظر
اشتراک در نظرات پیام [Atom]
<< صفحهٔ اصلی