تنها و بی فردا تویی
تارانده می شوند مرغان سحری که تاب دیدار خونباران ناهنجار را ندارند.
آری؛
زمانه زمانه ی مردان تنهای شبی ست که مهر خموشی بر لب دارند.
آری؛
زمانه زمانه ی مردان تنهای شبی ست که مهر خموشی بر لب دارند.
برچسب‌ها: پنگول
ارسال توسط نویسنده مهمان @ ۱۲:۰۳
10 نظر:
عالی!
عالی!
عالی!
مقایسه‌ی زیرپوستی محشری بود
به دل نشست :)
ها بعله ، به دل ما نیز هم مهندس
ببين اينطور با احساس و پر درد نوشتنت هم باعث نميشه كه من نگم هلند سوراخه، حتي اگه هيچ ربطي نداشته باشه و خيلي ها صداشون در بياد، من فقط اومدم بگم كه سوراخــــــــــــه!
قشنگ بود.
روح رو پرواز داد
wow
خیلی خوب بود
مخلص همه ی دوستان
ولی گویا موضوع پست برای خیلی ها مشخص نشده
مهر سکوتت
لالم کرد
کنون که در زمانه تردید
شک مهمان اطمینان هاست
----
اتظارم را
بارها
تنبیه کرده ام
شاید
دلت به حالش سوخت
فقط تیترش کلی می ارزه
ارسال یک نظر
اشتراک در نظرات پیام [Atom]
<< صفحهٔ اصلی