مینی مالیده: از رگ گردن به ما نزدیکتر...

۱۳۸۹ شهریور ۴, پنجشنبه

از رگ گردن به ما نزدیکتر...

ای کاش می شد این وطن را سر راهی گذاشت و رفت ، این وطن دردی ست که هر جا برویم سایه به سایه ، پا به پا همراه ماست ...

برچسب‌ها: فرناز

7 نظر:

در ۵ شهریور ۱۳۸۹ ساعت ۱۵:۴۸, یک‌بارگی گفت...: یاد شعر کوچ بنفشه‌ها ی دکتر شفیعی (کدکنی) افتادم.
اگه نخوندی بخونش، خیلی قشنگه
در ۵ شهریور ۱۳۸۹ ساعت ۱۷:۳۸, مريم گفت...: همراه بودنش درست
ولي درد بودنشو شك دارم
حسم باهات يكيه ولي درد نيست چون آدم دردي رو كه ميتونه رها كنه اينجوري واسش دل دل نميكنه
در ۵ شهریور ۱۳۸۹ ساعت ۱۹:۰۴, ناشناس گفت...: مشکل اینجاست مریم جان
نمیشه رهاش کرد

برای من درده ، خیلی هم درد داره
اما هر جا که بریم زیر سایه یه پرچم دیگه هم بریم و زندگی بکنیم بازم این طون درد داره ، هیچ جا وطن آدم نمیشه
در ۵ شهریور ۱۳۸۹ ساعت ۱۹:۱۶, ناشناس گفت...: کوچ بنفشه ها

در روزهای آخر اسفند

کوچ بنفشه های مهاجر

زیباست

در نیمروز روشن اسفند

وقتی بنفشه ها را از سایه های سرد

در اطلس شمیم بهاران

با خاک و ریشه

_میهن سیارشان_

در جعبه های کوچک چوبی

در گوشه ی خیابان، می آورند.

جوی هزار زمزمه در من

می جوشد:

ای کاش...

ای کاش آدمی وطنش را

مثل بنفشه ها

(در جعبه های خاک)

یک روز می توانست

همراه خویشتن ببرد هر کجا که خواست

در روشنای باران

در آفتاب پاک
در ۵ شهریور ۱۳۸۹ ساعت ۱۹:۱۶, ناشناس گفت...: نشنیده بودمش ، الان سرچ کردم و خوندم دیدم قشنگ بود
واقعا قشنگ بود
در ۵ شهریور ۱۳۸۹ ساعت ۲۲:۵۸, گلادياتور گفت...: خوب بود
به دلم نشست
در ۶ شهریور ۱۳۸۹ ساعت ۱۳:۴۵, ناشناس گفت...: ممنون گلادیاتور جان