فقط کافیه معروف بشی
یکی از آثار گرافیکی مرحوم ممیزچهار تا خط هست و یک دایره .
بعدش کلی جایزه گرفته .
شرط می بندم اون کار رو اگر من انجام بدم ،
می گن این چرت و پرتا چیه می کشی ؟
همینه دیگه
وقتی معروف بشی
هر چرت و پرتی که بگی و بنویسی(!) و بکشی و بسازی رو
همه می گن : wwwooowww عجب خدایی !
برچسب‌ها: یاسمن اکبرپور
ارسال توسط یاسمن.الف @ ۱۸:۲۵
13 نظر:
شوما روح قضیه (اثر) رو نگرفتی خو!
D:
کاملا موافقم و این موضوع حتی تو وبلاگ ها هم به چشم می خوره
تو همه چیز همینه
من هم کاملا موافقم
به شدت مخالفم که این ژانر ادامه پیدا کنه. این مطلب ممکنه اگر توی یه وبلاگ دیگه کار می‌شد، خوب بود ولی اینجا و توی مینی مالیده به نظرم مناسب نیست!
باميثـم موافقم
ولي كلاً چيزي كه ميگي غلطه
چون اگه اينطور بود، من بايد با برديا موافقت مي كردم
آخه برديا خيلي خيلي معروف تر از ميثمه
برديا جون شماره حسابمو برات ايميل كردم عزيزم
:D:D:D
کاملا موافقم. اينو هر جايي مي توني ببيني.
با میثم در مورد ژانر موافقم.
با روال مینیمالیده جور نیست ولی حرف درستیه.
بهتره سعی کنیم روال نوشته ها حفظ بشه.
پس نتیجه میگیریم هر چیزی میخوایم بخوریم قبلش بریم معروف شیم بعد بخوریم؟!!!
آن چهار تا خط و دایره ی ممیز ، فرق دارد با چار تا خط و دایره ی یک آدم معمولی !
ما ایرانی ها ، توی هنر مدرن هم فقط تقلید می کنیم ، وقتی یک ایرانی چهار تا خط می کشد ، فقط چهار تا خط می کشد ، نمی داند این چهارتا خط هر کدام چی هستند ، هر کدام کجا باید باشند ، چرا چهارتا اصلا ، فقط دیده که بعضی ها چهارتا خط کشیده اند و او هم شروع کرده چهار تا خط کشیده یا رنگ پاشیده روی بوم ، ولی چهار تا خط یه هنرمند ( توی ایران مفهوم هنر به معنی کپی کاری شده ! برای همین اینجا مفهوم ایرانی هنر منظورم نیست ، منظورم کسی است که آفرینش هنری انجام می دهد ) مثل ممیز ، آن چهار تا خطش چهار تا خط درست و حسابی اند که دقیقا جای خودشان نشسته اند ، نه یک سانت این ور تر نه یک سانت اون ور تر ! آن چهار تا خطش می دانند دارند چی کار می کنند اون وسط ، می دونن چه نسبتی دارن با دایره ؛ یه تقلید احمقانه نیستن از چهار تا کار دیگه و خلاصه کلی حرف دیگه.
من به روال وبلاگ و اینا کار ندارم.اما مساله اینه که اون کار رو فقط ممیز می تونه انجام بده نه تو.
اگه می تونستی انجام داده بودی.
البته از این دست کارها هست مثل کتاب این مردم نازنین از رضا کیانیان.کتابش هیچی نداره و فقط خاطرات برخورد رضا کیانیان با مردمه و اگه میفروشه فقط و فقط به خاطر اسم رضا کیانیانه.ولی من هیچ وقت نمی تونم اونطور کتابی بنویسم چون من رضا کیانیان نیستم که اونطور برخوردهایی با مردم داشته باشم
هنوز گمان میکنم این سخنه که مهمه نه دهان گوینده
ارسال یک نظر
اشتراک در نظرات پیام [Atom]
<< صفحهٔ اصلی