بِدَم...
آتش که تو باشی، چه مرهمیست سوختن..
برچسب‌ها: حدیث علی مدد
ارسال توسط حدیث علی مدد @ ۱۱:۲۲
۱۳۸۸ آذر ۱۷, سه‌شنبه
کم هم زیاد است.
دست اندرکاران
پستهای قبل
- بازداشت
- تخلیه چاه
- امروز
- توهمات یک فوق افسرده
- بگرد، پیدایم کن
- خطِ ميدان آزادي- انديشه كرج!
- عشقولانه
- مثلن استدلال !
- جمعه ها بیست و سی نمیذاره
- بیراهه
اشتراک در
پستها [Atom]
10 نظر:
مرهم که تو باشی ، چه لذتی است سوختن ...
این رو دوست داشتم خیلی
مرسی حدیث
زیبا بود حدیث
عاشقانه ی زیبایی بود.
آتش است این بانگ نای و نیست باد
هر که این آتش ندارد نیست باد
قشنگ گفتی حدیث
آتیش گرفتن چه حالی می ده
فقط یه مشکلی هست
انگاری پست های عاشقانه خیلی بهتر تو مینیمالیده امتیاز جمع می کنن
در مورد خود من هم این موضوع صدق می کنه
و این موضوع ممکنه باعث شه که همه رو بیاریم به عاشقانه نوشتن
آه ... دِزدِمونا
.
.
.
کلا مدتیه فازت عوض شده حدیث علی مدد
مصطفی جان آدم که فازش عوض نمیشه ولی شاید برق کم بیاره مجبور بشه بره اداره برق تقاضا بده تا یه فاز دیگه بهش اضافه بشه
.
.
.
حدیث هر بار که این متن رو میخونم نمیدونم چرا یاد آتش در نیستان شهرام ناظری میوفتم:
مرد را دردی اگر باشد خوش است
درد بی دردی علاجش آتش است
دلی که میسوزد به هیچ شعله نیازش نیست
«آفرین‌لازم» بود این‌پُست، نمی‌شد اعتراف نکرد!
ارسال یک نظر
اشتراک در نظرات پیام [Atom]
<< صفحهٔ اصلی