شکلات تلخ
عشق مثل شکلات تلخ می مونه ،شیرینیش رو دوست داری و از تلخیش لذت می بریاما امان از اون روزی که تلخیش اذیت کنه. . .
برچسب‌ها: فرناز
ارسال توسط ناشناس @ ۲۳:۲۷
۱۳۸۹ فروردین ۲۸, شنبه
کم هم زیاد است.
دست اندرکاران
پست‌های قبل
- دموکتاتوری
- افتضاحات
- مملکته دارن؟
- چه حرفا!
- خون بر شمشیر پیروز است؛ عقل بر هر دو
- توهم جناغی
- وطنم
- شب دراز است و...
- قطعا خاک و کود برای روییدن گل سرخ لازم است ولی گل ...
- خساست
اشتراک در
پستها [Atom]
6 نظر:
مگه تلخی و شیرینی ( منظور طعم خوردنی ها) معده رو اذیت میکنه؟
بهتر نبود بنویسی : " امان از روزی که تلخیش آذیتت کنه؟ "
آره معده به تلخی زیاد و شیرینی زیاد حساسیت نشون میده ، من خودم خیلی از اوقات شکلات تلخ معدم رو اذیت کرده
خودمم به این فکر کردم که شاید اینطوری بهتر باشه ، داشتم خودمم روش فکر می کردم
آها ... الان پرفکت شد
.......
اما وقتی اذیتت کنه دیگه اون شیرینی ام که داره بهت نمی چسبه، کلهم از خوردنش پشیمون میشی
ولی به تجربش شاید بیارزه
البته که شاید بیارزه
من منظورم همون شکلات ِ مورد نظر بود که از یه حدی به بعد شاید لزومی نداشته باشه خودشو آزار بده و تلخی ِ بیش از اندازه ش رو تحمل کنه.
حالا در مورد شکلاتای دیگه :دی خب آدم امتحان میکنه ببینه شیرینی و تلخیش بجاست و دلش رو میزنه یا نه
بعله؛ اینگونه :دی
اگه عشق رو مث شکلات تلخ بدونی، پس هیچوقت شیرینیش روحس نمیکنی، چون همیشه تلخیش به شیرینیش میچربه
ارسال یک نظر
اشتراک در نظرات پیام [Atom]
<< صفحهٔ اصلی