بادبادکی روی ویلچر
جهان سوم جایی‌ست که آدم‌ها اگر دل‌شان بگیرد، مجبورند بروند قبرستان، بیمارستان، تیمارستان یا آسایشگاه سالمندان، تا بفهمند غم‌های بزرگ‌تری هم هست، نکند که دل‌شان هوای شادی کند...برچسب‌ها: یک‌بارگی
ارسال توسط ذهن ِآشفته @ ۱۰:۲۳
15 نظر:
کلا به این نتیجه رسیدم که جهان سوم بهترین جای دنیاست برای پیشرفت نیاز به هیچ فاکتوری نداری به جز دروغ گویی کلاهبرداری و....
Like it
مال همینه من اکثر اوقات تو تیمارستانم!
البته نه به این شوری ها
من شيفته ي عنوان شدم! عالي
تلخک
تیتر رو که نوشتم، خودم هم از پست بیشتر دوست‌اش داشتم. بعد گفتم خب پس الآن تنها کسی که میاد بهش اشاره می‌کنه تلخکه! :))
تلخک شناس قابلی هستی! : دی
من شيفته ي عنوان شدم! عالي
من هم اشاره کردم علی جان
;-)
:)) مخلص مهندس!
اينجوري كه هيـــــــــچ اميدي نيس :(
اين پستاي جهان سوم ادامه پيدا كنه ميرم پناهنده ميشم بوركينافاسو :))
کلاً جهان سوم جائیست که ...
زیاد سخت نگیر
این نظر توسط یک سرپرست وبلاگ حذف شد.
با خوندن این متن مطمئن شدم که کشوری که توش زندگی می کنم جهان سومه .
بعد اون جهان اولی ها یا جهان صفرمی ها (دقت کنید که این ها پیشرفته ترن هااا) وقتی دلشون بگیره دقیقا چه می کنند؟ :)
البته بماند که جنس غم ها هم عمیقا با هم تفاوت دارند
halam be ham mikhoreh az in fazaye baste dar sarzamine madary.........
ارسال یک نظر
اشتراک در نظرات پیام [Atom]
<< صفحهٔ اصلی