صلح
گلوله‌ی اوّل به بازویش خورد. گلوله‌ی دوّم سینه‌اش را شکافت.امّا سرباز از پا نیفتاد، اسلحه‌اش را عصایش کرد و به تیرکی تکیه داد،
که پرچمی سفید بر فرازش در اهتزاز بود.
برچسب‌ها: حسن اسماعیل‌زاده
ارسال توسط حسن اسماعیل‌زاده @ ۱۵:۴۵
۱۳۸۹ مهر ۱, پنجشنبه
امّا سرباز از پا نیفتاد، اسلحه‌اش را عصایش کرد و به تیرکی تکیه داد،
که پرچمی سفید بر فرازش در اهتزاز بود.
کم هم زیاد است.
دست اندرکاران
پستهای قبل
- ایران، آبستن حوادث بزرگیست
- جام ولایت
- جمهوري لوط فاشيست
- خوابِ غفلت
- دستِ بسته
- سیاست دست پیش
- تو مو بینی، من روسری
- گوشههای تنهایی
- سحرخیزان خوابآلود
- کمبود محبت
اشتراک در
پستها [Atom]
3 نظر:
ص ل ح
و تكيه مي زند بر اسلحه اش !!
چه پرچم ِ سفيدي كه چوبه اش خون خواهد بود
لطیف و تلخ.
و انگاه تیرکی که به ان تکیه داده بود شکست و به زمین افتاد و ماشه به نوک تیز سنگی گیر کرد و مغزش را به دو نیم کرد و از مغزش پهن و خون و کرم بیرون ریخت.
ارسال یک نظر
اشتراک در نظرات پیام [Atom]
<< صفحهٔ اصلی