چرخ گردون
زندگی مانند یک لاستیک کهنه است که سیمهای بعضی از جاهایش بیرون زده و همینطور که میچرخد تن آدمی را خراش میدهد
برچسب‌ها: مهدی مهدیزاده
ارسال توسط مهدی مهدیزاده @ ۱۷:۰۴
۱۳۸۸ آذر ۱۸, چهارشنبه
کم هم زیاد است.
دست اندرکاران
پستهای قبل
- من و رسوایی و این بار گناه
- طرز نگاه ؟
- خوابم یا بیدار..!
- تصادف
- خلق الساعه
- بِدَم...
- بازداشت
- تخلیه چاه
- امروز
- توهمات یک فوق افسرده
اشتراک در
پستها [Atom]
8 نظر:
قبول داری جمله بندیش میتونست بهتر از این باشه؟!!!
مهدی درسته که منفی نوشتن هم یه بخشی از نوشتنه، ولی از یه حدی که میگذره آزار دهنده میشه
زندگی به این تاریکی هم که تو میگی نیست
پیشنهاد میکنم صدای پای آب سهراب رو یه بار بخون
زندگی از اول که لاستیک کهنه نبوده..یه روزی نو بوده..به نظرم وقتی سیماش بیرون میزنه که ادم پیر شده باشه..
آدم تا زخم سیم‌ها رو نخورده باشه، هی از نالیدن‌ها ایراد می‌گیره.
همینه که هست
می خوای بخواه نمی خوای هم باید بخوای
میثم ایراد نیست، ولی من شخصا همیشه ترجیح میدم نیمه پر لیوان رو ببینم تا نیمه خالیش، تفاوت تو طرز نگاهه !!!
عالي بود ميثم:
آدم تا زخم سیم‌ها رو نخورده باشه، هی از نالیدن‌ها ایراد می‌گیره
جملة خاطره انگيزناكي بود
و
تشبيه خيلي خوبي
ارسال یک نظر
اشتراک در نظرات پیام [Atom]
<< صفحهٔ اصلی