ایستگاه بعد
این واژه‌ی دوست‌داشتنی «بانو» را هم دیگر به گه کشیدیم بس‌که بعد از «هر» جمله‌ی عاشقانه‌ای نوشتیم-اش.
برچسب‌ها: یک‌بارگی
ارسال توسط یک‌بارگی @ ۱۰:۳۹
۱۳۸۹ دی ۱, چهارشنبه
کم هم زیاد است.
دست اندرکاران
پستهای قبل
- هدیه تهرانی
- گردش پوچ
- گریههای زورکی
- بازی یکطرفه
- آیندهنگر
- پیچش مو
- دست و پایم
- دليل سكوت را ....
- معشوق من
- منتظر کسی که نباشی...
اشتراک در
پستها [Atom]
8 نظر:
:-؟
این رو فکر کردم دارم تو وبلاگ خودم پست می‌کنم. هم‌چین پابلیش رو که زدم دیدم مینی‌مالیده‌ست!
شوکه شدم اصلن!
معمولن این‌جور اظهارنظرهای شخصی رو این‌جا نمی‌نویسم آخه.
خب می خوای متن رو عوض کن یه چی از وبلاگ قدیمت بذار
آخه بد ساعتی‌ئه لامصب. تا من برم یه چیزی پیدا کنم همه دیدن دیگه. ضایع نیست عوض کنم مطلب رو؟
نع ، ضایع نیست
هنوز کسی ندیده تا بری می تونی مطلب رو عوض کنی
البته اگه دوست داری
:دی
الآن چک کردم، 8تا لایک گرفته توی اون فیدی که من دارم.
تازه تا من بگردم پست پیدا کنم کللی طول می‌کشه. به‌خصوص که اون وبلاگ پابلیک هم نیست، باید وارد بشم برم از تو داشبورد-اش دونه دونه بگردم ببینم چی بذارم که مناسبتی نبوده‌باشه اون موقع، الآن بشه استفاده کرد، خوب هم باشه و...!
ولش کن، کاسه آش ریخت زمین دیگه!
خوب شد حالا مینی‌مال بود اصلن! :))
:))
ایراد نداره پیش میاد
من اینطور فکر نمی‌کنم!
یه سری چیزا حرمت داره و تکرار نمیتونه خدشه‌ای بر اصالتش وارد کنه. مث چی؟
مث مادر؛ بانو، و یا شاید هم عشق
ناگفته نماند فرق داره نوشته‌ای که با کلماتی مثل (تو)،(او)،(ما)،(بانو)،(دلتنگی) و ... یه لعاب عاشقانه گرفته با نوشته‌‌ی عاشقانه‌ای کخ این کلمات زینتش هستند و نه بیشتر
ارسال یک نظر
اشتراک در نظرات پیام [Atom]
<< صفحهٔ اصلی